Το όρος Παρνασσός βρίσκεται στη Στερεά Ελλάδα και εκτείνεται στους νομούς Βοιωτίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας. Στα βορειοδυτικά ενώνεται με τη Γκιόνα ενώ στα νότια συνδέεται με την Κίρφη. Με υψηλότερη κορυφή την Λιάκουρα, στα 2457 μ., αποτελεί ένα από τα ψηλότερα βουνά της Ελλάδας αλλά και ένα από τα ομορφότερα, κατάφυτο από Κεφαλλονίτικα έλατα με πυκνή βλάστηση και σπάνια φυσική ομορφιά που γοητεύει τον επισκέπτη όλο τον χρόνο.
Ο Παρνασσός στην μυθολογία και την ιστορία
Όπως και ο Όλυμπος, έτσι και ο Παρνασσός είναι ένα βουνό άρρηκτα συνδεδεμένο με την ελληνική μυθολογία αλλά και την ιστορία της χώρας. Στους πρόποδες του Παρνασσού βρίσκεται το σπουδαιότερο μαντείο της Αρχαίας Ελλάδας, το μαντείο των Δελφών, το θρησκευτικό κέντρο του αρχαίου ελληνικού κόσμου, που ήταν αφιερωμένο στη Γαία και τον Απόλλωνα. Μέχρι και σήμερα οι Δελφοί, ο ομφαλός της γης, αποτελούν πόλο έλξης χιλιάδων τουριστών από ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Παρνασσός συνδέεται επίσης με τον μύθο του Δευκαλίωνα. Όταν ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος προκαλώντας έναν κατακλυσμό, τότε ο Δευκαλίων, ακολουθώντας τις συμβουλές του πατέρα του, Προμηθέα, επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο μαζί με την γυναίκα του Πύρρα για να γλιτώσει. Το πλοίο τη δέκατη μέρα προσάραξε στον Παρνασσό και θυσίασε στον Δία ζητώντας να δημιουργηθεί ξανά το ανθρώπινο είδος.
Μία άλλη εκδοχή αναφέρει πως μετά τον κατακλυσμό οι κάτοικοι της πόλης που είχε ιδρύσει ο ήρωας Παρνασσός, γιος του Ποσειδώνα, ακολουθώντας τις κραυγές των λύκων οδηγήθηκαν ψηλότερα στο βουνό για να γλιτώσουν. Εκεί έχτισαν μια νέα πόλη την οποία ονόμασαν Λυκώρεια, την σημερινή Αράχοβα, που σημαίνει κραυγές των λύκων. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ο Παρνασσός αποτελούσε τον προμαχώνα των ελληνικών φυλών της νότιας Ελλάδας, έναντι των επιδρομέων από τον βορρά. Το βουνό έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, αφού σε αυτό έλαβαν χώρα σπουδαίες μάχες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, κυρίως οι μάχες της Αλαμάνας και της Γραβιάς.
Ο Εθνικός Δρυμός Παρνασσού
Ο Παρνασσός είναι ένα σύνθετο οικοσύστημα, που διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία τοπίων και βιοτόπων. Με σκοπό τη διάσωση, τη βελτίωση και την αύξηση της χλωρίδας και της άγριας πανίδας, τη διατήρηση των γεωμορφολογικών σχηματισμών με την ταυτόχρονη ανάπτυξη του τουρισμού και την ευαισθητοποίηση των επισκεπτών, ιδρύθηκε το 1938 ο Εθνικός Δρυμός Παρνασσού.
Ο Εθνικός Δρυμός Παρνασσού χαρακτηρίζεται από μεγάλο χλωριδικό πλούτο και από φυτικά είδη ιδιαίτερης επιστημονικής σπουδαιότητας. Η χλωρίδα της περιοχής περιλαμβάνει περισσότερα από 600 είδη, τα οποία ανήκουν κυρίως στην κατηγορία των αρωματικών, φαρμακευτικών και δηλητηριωδών ειδών. Στη δασική βλάστηση κυριαρχεί η Κεφαλληνιακή ελάτη, η μαύρη πεύκη και η φυλλοβόλος δρυς.
Η πανίδα αποτελείται από ζώα κοινά στον Ελληνικό χώρο, όπως η αλεπού, ο ασβός, ο λαγός, ο σκίουρος και άλλα είδη τρωκτικών καθώς και εντομοφάγα. Το τσακάλι, το αγριογούρουνο, το κουνάβι είναι σπάνια, ακόμα σπανιότερος είναι ο λύκος και σχεδόν έχει εξαφανιστεί το ζαρκάδι. Από πτηνά, συναντά κανείς πέρδικες, δρυοκολάπτες, μαυροτσικλιτάρες, χιονότσιχλες, χιονοψάλτες και από ερπετά τη μεσογειακή χελώνα, την αγριόσαυρα και την οχιά. Έξω από τα πυκνά δάση γύπες, αετοί και μικρότερα αρπακτικά διατηρούνται ακόμη -δυστυχώς- σε μικρούς αριθμούς. Τα περισσότερα από αυτά είναι είδη υπό προστασία.